2 yaz önceydi. Nihat Abi, Emel Abla, P-O ve ben birlikte Hayitbuku'nde Ortam Pansiyon'a ugramistik. Nihat Abi Datca hikayeleri anlatiyordu. O sirada orada kalan kardesimin arkadaslarinin olusturdugu buyuk grup da dahil tum restorant sandalyeleri cevirip dinlemeye basladi ve beni en iyi taniyanlardan biri merakla sordu, nasil tanisiyorsunuz diye, ben de internetten dedim, ooo hic sasmamak lazim dedi kahkahalarla, biliyordu P-O'yla da internet araciligiyla tanistigimizi...Biz internetle tanistik Nihat Abi'mizle ama aramizdaki bag kan bagindan daha gucluydu...Her Datca'ya iniste onlarda soluklaniyor, evde yoklarsa bahcelerinde termosumuzdaki kahvemizi icip geri donuyorduk...Emel Abla'ya, kizlarina ve diger yakinlarina sabir dilerim...Onun eksikligini hissedecegimiz kesin...Topragin bol olsun Nihat Abi...Seni cok özleyecegiz...
